Quarentaines 1 t/m 4, rust zacht Sarabi
Door: Janneke de Vries
Blijf op de hoogte en volg Janneke
07 Februari 2013 | Nederland, Pieterburen
Hey Iedereen.
Vanochtend was ik er weer vroeg uit, want ik had vispap dienst. Nadat ik de vis in de maalmachine had gedaan en de vispapjes had gemaakt. Ging ik naar de echt quarantaines toe. Hier zitten voornamelijk de longworm patiënten. Elke keer als je van de ene quarantaine in de andere ging moest je nieuw overal aan, andere laarzen, een nieuw mondkapje, haarnetje en andere handschoentjes. Nou dit was me een heel gedoe :) Eerst gingen we voederen en temperatuur opmeten. Er was een hele leuk zeehond, haar naam is Anneke ze kwam echt naar je toe omdat ze heel graag vis wouw. Normaal als een zeehond naar je been komt moet je voorzichtig zijn, want dan kunnen ze bijten. Maar Anneke kwam naar me toe en legde haar hoofdje op mijn laars en snuffelde aan mijn laars en toen keek ze me zo van mag ik alsjeblieft nog wat vis? Hierna heb ik hier leren schoonmaken. Dit was best veel werk, maar als je een beetje doorwerkte was het eigenlijk ook zo weer klaar. Ik heb hier nog de hele dag gestaan. Helaas schijnt de zon niet altijd hier. De temperatuur van Sarabi was erg laag, haar temperatuur was 34 graden. We hebben haar apart gelegd, kruiken en handdoeken gegeven. Toen we onze laatste voeding gingen geven op 3 uur zag Sarabi er erg slecht uit. We hebben het tegen de dierenarts gezegd, maar lieve Sarabi ging alleen maar achter uit. Mijn feeder en ik wisten dat haar tijd nou gekomen was. Ze was ook in een soort shock. Ze kon zich niet meer omdraaien. Wij zijn naast haar gaan zitten en hebben haar geaaid. We wisten dat het nu ging gebeuren en uiteindelijk is ze overleden waar wij bij waren. Allebei waren we erg verdrietig, het is toch best heftig om zoiets te zien. Het doet mij pijn in mijn hart om te zien hoe deze lieve dieren kunnen lijden. Je doet dit werk om de dieren uiteindelijk vrij te laten .Lieve Sarabi, nu ben jij ook vrij, vrij van pijn en dat is beter zo. Toen ik hem aaide en geruststelde liet hij zijn laatste adem uit. Ik hoop dat je heel veel visjes mag eten in de zeehondenhemel ♥
Vanochtend was ik er weer vroeg uit, want ik had vispap dienst. Nadat ik de vis in de maalmachine had gedaan en de vispapjes had gemaakt. Ging ik naar de echt quarantaines toe. Hier zitten voornamelijk de longworm patiënten. Elke keer als je van de ene quarantaine in de andere ging moest je nieuw overal aan, andere laarzen, een nieuw mondkapje, haarnetje en andere handschoentjes. Nou dit was me een heel gedoe :) Eerst gingen we voederen en temperatuur opmeten. Er was een hele leuk zeehond, haar naam is Anneke ze kwam echt naar je toe omdat ze heel graag vis wouw. Normaal als een zeehond naar je been komt moet je voorzichtig zijn, want dan kunnen ze bijten. Maar Anneke kwam naar me toe en legde haar hoofdje op mijn laars en snuffelde aan mijn laars en toen keek ze me zo van mag ik alsjeblieft nog wat vis? Hierna heb ik hier leren schoonmaken. Dit was best veel werk, maar als je een beetje doorwerkte was het eigenlijk ook zo weer klaar. Ik heb hier nog de hele dag gestaan. Helaas schijnt de zon niet altijd hier. De temperatuur van Sarabi was erg laag, haar temperatuur was 34 graden. We hebben haar apart gelegd, kruiken en handdoeken gegeven. Toen we onze laatste voeding gingen geven op 3 uur zag Sarabi er erg slecht uit. We hebben het tegen de dierenarts gezegd, maar lieve Sarabi ging alleen maar achter uit. Mijn feeder en ik wisten dat haar tijd nou gekomen was. Ze was ook in een soort shock. Ze kon zich niet meer omdraaien. Wij zijn naast haar gaan zitten en hebben haar geaaid. We wisten dat het nu ging gebeuren en uiteindelijk is ze overleden waar wij bij waren. Allebei waren we erg verdrietig, het is toch best heftig om zoiets te zien. Het doet mij pijn in mijn hart om te zien hoe deze lieve dieren kunnen lijden. Je doet dit werk om de dieren uiteindelijk vrij te laten .Lieve Sarabi, nu ben jij ook vrij, vrij van pijn en dat is beter zo. Toen ik hem aaide en geruststelde liet hij zijn laatste adem uit. Ik hoop dat je heel veel visjes mag eten in de zeehondenhemel ♥
-
16 Februari 2013 - 18:50
Evy:
HeeeeJanneke,
Hoe is het op je stage, super interessant of niet? Ik lees je verhalen regelmatig en houd je bij op fb. Iig nog heeel veel plezier daar
Groetjes Evy -
19 Februari 2013 - 21:24
Marjo Smeding (mama Van Janneke):
Hoi lieve janneke, lieve schat,
Dat is wel heel verdrietig dat je nu voor het eerst geconfronteerd wordt met het overlijden van een je zeehondjes ! Wat goed hoe je dat doet en snapt en wenst dat zij vrolijk in de zeehondenhemel heel veel visjes zal kunnen eten. Je stage heeft wel zoveel hoogte- als dieptepunten. En wat kun je veel ervaring opdoen in alles. Lieverd, tof hoe je dit doet ! Ik ben trots op je, ik hoop op nog meer momenten die je zo graag zou willen meemaken. Eerst een week voorjaarsvakantie, genieten met lieve Teun, en dan op 18 februari weer naar Pieterburen.
liefs mams, Marjo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
